4000 km verder!

Na ruim 4000 km afgelegd te hebben is er ook weer een hoop te vertellen. Ondertussen ben ik in het zuiden van Australië aangekomen, in de stad Adelaide. Hieronder mijn belevenissen van deze 4000 km dwars door het midden in Down Under!

Darwin: Kakadu National Park en Litchfield National Park.
De eerste paar honderd km op weg naar beneden beginnen met de twee nationale parken rondom Darwin. De tour begint met een boottocht over de Mary river. Een rivier waar je veel wildlife kan zien. In deze rivier zitten ook de grote joekels van krokodillen, dus handen binnenboord tijdens het varen! Tijdens deze bootreis geen krokodil gezien, dit komt omdat het buiten rond de 40 graden was en dan blijven deze beesten lekker onderwater om niet te warm te worden. Wel heb ik hele mooie kraanvolgels en arenden gezien langs de kant van het water, de gids wist hier heel veel over te vertellen. Genoeg moois vastgelegd voor in het fotoalbum (pff dat wordt nog een enorme klus, maar dat is pas een zorg voor later hihi).
Na deze rit op het water was het tijd voor een wandeling. Een wandeling langs rotsen waar je de rotsschilderingen van de Aboriginals kon zien. Erg mooi om te zien en indrukwekkend om te horen wat het allemaal voor betekenis heeft. En vanaf de top van de rotsen werd je beloond met een schitterend uitzicht. Tijdens het genieten kon ik mooi even op adem komen en water drinken. Het was tijd om rustig terug te lopen naar de bus, en daar hadden we gelukkig airco!
Onderweg naar de camping stopten we nog op een extra plek wat niet op de planning stond, altijd leuk die spontane acties! De gids vond het voor ons jammer dat we geen krokodillen hadden gezien dus hij hoopte dat we op deze plek meer geluk zouden hebben. De rivier waar we stopte was de East Alligator river, de naam zegt het al :-). En we hadden geluk, tussen de vissers zwommen twee krokodillen. Wanneer het laagwater is dan is er een weg in deze rivier en kan je naar de overkant komen. In het regenseizoen is dat een stuk lastiger en gebeuren er een hoop ongelukken. In het informatiecentrum van het park had ik hier een documentaire over gezien. Niet echt een fijn idee om met je auto vast te zitten wetend dat er krokodillen om je heen zwemmen.
Het was tijd om naar de camping te gaan. Gelukkig maar, want ik was echt toe aan een douche! Niet dat het verschil maakt. Afdrogen heeft totaal geen zin met 43 graden, na 10 minuten was ik weer doorweekt. Maar het gevoel dat ik schoon was is toch wel lekker. Na de bbq was het tijd om naar bed te gaan, want de volgende ochtend gingen we weer om 6.30 uur op pad!
Deze dag bestond uit het bezoeken van watervallen waar je ook in kon zwemmen, heerlijk die verkoeling!! Prachtig om hier rond te zwemmen. De dag vloog voorbij en we sliepen deze nacht in swags. Dit zijn slaapzakken voor buiten. Tussen de wailibi's onder een prachtige sterrenhemel met vallende sterren viel ik in slaap. Het sliep echt heerlijk, gelukkig mogen we op de volgende tour ook in swags slapen!
Deze dag moesten we weer terug naar Darwin en vanuit daar vertrokken we de volgende dag naar Alice Springs. Op de weg terug konden we heerlijk zwemmen in een natuurlijke glijbaan. Glijdend over de rotsen in het water. En weer naar boven en nog een keer! Spelen blijft leuk!! Op dat naar boven rennen had ik me even op verkeken. Als het buiten 45 graden is, dan zijn de rotsen natuurlijk net "iets" warmer. Als een idioot rende ik naar boven op zoek naar me teenslippers, die gaan vandaag niet meer van me voeten! In de middag rond 17.00 kwamen we terug in Darwin.
In mijn groep zat een Nederlandse vrouw en daar heb ik gezellig mee gegeten. Weer vroeg naar bed want de volgende dag weer om 6.30 op pad.

Van Darwin naar Alice Springs:
De volgende drie dagen zijn aan de beurt. Het groen gaan we langzaam verruilen voor woestijnlandschap. Ohja, en temperaturen tussen 40 en 45 graden! Om de woestijn te ervaren moet je natuurlijk wel het ultieme woestijn gevoel hebben! Ik kan je zeggen, die had ik!
De eerste dag gingen we met een boot over de Katherine river, een rivier tussen hoge zandstenen muren. Schitterend om te zien vanaf het water. Het was deze dag veel uurtjes rijden dus we waren blij dat we bij de camping waren en lekker konden eten. Deze avond sliepen we weer in swags, helaas was het bewolkt en konden we niet heel veel sterren zien. Deze nacht sliep ik niet echt top omdat er erg veel spinnen waren. Geen grote gelukkig, maar ik bleef maar denken dat ze in me swag zaten. Het voordeel van slecht slapen is dat de volgende nacht meestal een stuk beter gaat ;-).
Om 7.00 uur gingen we weer op pad. We moesten een aantal uurtjes rijden voor onze stop. Het aantal uren in een bus zitten went gelukkig wel, want een aantal is meestal rond de twee of drie uur. Maar onderweg is genoeg moois te zien! Het was ondertussen erg warm geworden dus we gingen heerlijk afkoelen in de Mataranka Thermal Pools. Afkoelen was het niet helemaal want het water was rond de 32 graden. En om ons heen stonden een aantal struiken in brand door de hitte. De gids keek er niet van op, het is normaal in deze tijd van het jaar. Na ons zwemmomentje gingen we op weg naar de Daley Waters pub. Vroeger was dit een belangrijke plaats voor ontdekkingsreizigers en veedrijvers en nu een leuke plaats voor een koud biertje. Dus tijd voor een koud drankje! Hier hadden we ook onze lunch, hamburgers van de bbq.
Onze overnachtingsplek was op een afgelegen boerderij tussen de dingo's en de kangoeroes. We hadden ook Kangoeroe als avondeten en dat is toch zo lekker. Na een goed gevulde maag en een warme douche rolde ik in me swag en heb ik gelukkig heerlijk geslapen. De laatste dag was alweer aangebroken. Deze dag hebben we de Devils Marbles gezien. Dit zijn gigantische ronde rotsblokken die balanceren op elkaar. Echt heel indrukwekkend om te zien. Na een fotoshoot van op, tussen, en onder de rotsblokken was het echt tijd om verder te gaan. De laatste stop voor Alice Springs was het
Tropic of Capricorn Monument, de steenbokskeerkring wat door Australië loopt.
Na drie dagen rijden zijn we aangekomen in Alice Springs, hier slaap ik 1 nacht en dan ga ik verder met een 6 daagse tour richting Adelaide. Maar eerst sloten we deze avond af met een etentje en een drankje in de kroeg. Echt laat maken deden we het niet, want de volgende dag moesten we weer om 6.30 klaarstaan. Om 23.00 uur waren we uitgedanst en liepen we met ze allen terug naar ons hostel. Dat is hier wel handig omdat het 's avonds niet altijd even veilig is. Veilig aangekomen bij ons hostel doken we ons bed in om een paar uurtjes te slapen zodat we weer opgewekt aan onze volgende tour konden beginnen.

Van Alice Springs naar Adelaide:
6 dagen door de woestijn, dat wordt niet altijd even leuk zou je denken van te voren. Maar het tegendeel is waar! Met een enthousiaste groep van 19 mensen, een super leuke gids en echt mazzel met het weer kan ik zeggen dat dit tot nu toe mijn beste en mooiste ervaring in Australië is. Wat heb ik genoten en op sommige plekken mijn hart verloren.

Om 6.30 uur werden we bij ons hostel opgehaald, na een rondje door Alice Springs langs de verschillende hostels zaten we alle 19 in de bus. Klaar voor onze 6 daagse trip. Een felgele marker werd door Nathan (onze gids) doorgeven om onze naam op het raam te schrijven. Daarna een korte voorstelronde door de microfoon en we wisten een beetje wie er allemaal in de bus zaten. Spotify ging op voluit en we zongen alle slechte nummers mee. Emma en ik hadden een prima tijd in de bus, het werd nog beter toen wij de telefoon in handen kregen en we de playlist zelf mochten samenstellen. Die lange uurtjes in bus komen wij wel door! Vandaag was het veel rijden en een korte wandeling om ons te laten wennen aan de hitte. Hamburgers van de bbq was onze lunch, ik denk dat ik de komende 5 jaar na mijn reis niet meer hoeft te bbq'en :-P.
Na de afwas konden we weer de bus is. Het voordeel van de woestijn is dat je altijd warm water hebt, dus afwassen is een makkie!
De wandeling was de enige activiteit die we deden dus we konden lekker relaxen op de kampeerplaats. Bij de camping was ook een bar, dus een koud drankje ging er wel in. Wat nog meer koud was, was het zwembad. Ik sprong er in zonder het te voelen, nou mijn hart sloeg echt even over. Of kwam dat nou omdat de gids in zijn zwembroek aan kwam lopen en ik alleen nog maar naar zijn gespierde buik kon staren. Nou, koud had ik het in ieder geval niet meer.. ;-). Dit was dag 1, nog 5 te gaan. Hot krijgt nu toch opeens een heel andere betekenis in de woestijn.. Ik dwaal te veel af met mijn verhaal, jullie zijn helemaal niet geïnteresseerd hoe aantrekkelijk de gids is.
Dus na een goede nachtrust brak dag 2 aan :-).
Vroeg op om naar Kings Canyon te gaan, een schitterende kloof, waar we een 6 km wandeltocht deden over de toppen van de canyon. De eerste klim was meteen ook de zwaarste. De steile heuvel wordt ook wel Heartbreak Hill genoemd. Omdat het erg warm is wordt de wandelroute gesloten voor wandelaars die na 10.00 uur in de ochtend starten. Maar zoals ik al eerder zei, we hadden echt geluk met het weer. Tijdens onze wandeling hadden we bewolking en zelfs een briesje. Heerlijk was dat! Want als er wind is, zijn er niet zoveel vliegen! Dat was wel echt irritant. Als je stilstond dan zaten er gelijk tientallen vliegen om je heen. Maar wij mochten niet klagen want normaal gesproken was het veel erger.
Na vier uur wandelen gingen we weer de bus in, een aantal uurtjes rijden naar onze lunchplek. Aantal uurtjes is hier een breed begrip, zeker voor als je in de woestijn rijdt. Dit kan varieren van 2 tot 4 uur. Het ligt allemaal aan de wind en de condities van de weg. De lunchplek was schitterend, aan de overkant van de weg over de heuvel zat een zoutmeer verstopt. Na alles weer opgeruimd te hebben gingen we weer op weg. We gingen Uluru zien, oftewel: The Rock, Ayers Rock, de bekende rode berg in de woestijn. In het bezoekerscentrum was er een Aboriginal man die ons een rondleiding gaf met de bijbehorende verhalen die rond en op Uluru hebben afgespeeld. Na deze uitleg gingen we naar de berg zelf om daar rond te lopen. Het was fascinerend om te zien dat wat de man vertelde met de tekeningen daadwerkelijk in de berg te zien zijn. Na hier anderhalf uur rondgelopen te hebben was het tijd om te zonsondergang te zien met Uluru erbij. Helaas was het te bewolkt om het mooi te kunnen zien. Maar we werden verrast met onweer in de verte. Dat was ook erg mooi. Ondertussen waren we al bij de campingplaats aangekomen waar we twee dagen verblijven. Het was tijd om te koken en te eten. Deze avond gingen we op tijd naar bed want we moesten om 4.00 uur op om op tijd de zonsopgang met Uluru te zien. Ik lag vroeg in me swag, maar ik sliep totaal niet lekker, drie uurtjes, daar moest ik het mee doen voor de rest van de dag. Maar de mooie rode kleur die je zag opkomen tijdens de zonsopgang van de berg maakte een hoop goed. En er stond een hele mooie wandeling op het programma van vandaag. Valley of the Winds, oftewel Kata Tjuta (The Olgas), enorme rotsformaties waar je doorheen kan wandelen en de wind maakt het nog aantrekkelijker. Dit was prachtig om te zien en om te horen. Ik liep heerlijk in me eentje te genieten van al het moois wat ik hoorde en zag. Met drie uur slaap was ik toch niet de gezelligste dus het was goed om even alleen te lopen en niet te hoeven praten met iemand. Hier in The Valley of the Winds kwam dat mooi uit. Even alleen zijn en kunnen beseffen hoe bijzonder het is om hier rond te lopen vond ik heel fijn.
Vandaag hadden we de middag vrij, en dat was ook wel luxe. Op de camping was een zwembad dus met ze allen hadden we een relax momentje bij het zwembad. Op deze manier konden we ons goed voorbereiden op de lange rit naar Cooper Pedy, de opaalhoofdstad van de wereld. Vroeg in de bus en op weg naar Cooper Pedy. Hier heb ik echt genoten. Bijzonder om de mijnen te zien en dat de mensen hier onder de grond wonen. Ook wij sliepen in een bunker onder de grond. Dit was zalig! Geen warmte maar lekker koel en heerlijk donker. En geen swag maar een normaal bed. Na drie nachten is het toch wel lekker om weer even in een normaal bed te kunnen slapen. De volgende morgen kregen we een rondleiding in de mijn en kregen we een woning onder de grond te zien. De vrouw die ons over de mijn vertelde woont zelf ook onder de grond. Ze moet elke dag 6 wekkers zetten om wakker te worden. Er is geen daglicht en als het licht uit is, is het echt donker en dat blijft zo totdat je zelf weer het licht aan doet.
Cooper Pedy was indrukwekkend om te zien, jammer dat we weer weg moesten. Maar ik heb een schitterend aandenken, met de nadruk op schitterend. Mijn eigen ring met opaal!
Dagdromend zat ik in de bus, het was een lange rit naar het volgende plaatsje en onze laatste nacht op de camping. Wat vliegen de dagen toch voorbij. Het zat allemaal wat tegen op de weg dus we kwamen pas 21.30 uur aan op de camping en er moest nog gekookt worden. Om 22.30 zaten we aan het avondeten en daarna was bij iedereen ook het lichtje uit. Na het afwassen zaten we nog even aan tafel wat te kletsen. 2 seconden later zat iedereen op de tafel. Na al dat kamperen moest het er toch een keer van komen! De huntsman spider! Zie Google voor verdere informatie ;-). Hij zat onder tafel en wij ook met onze benen en onverwachts sprong hij onder de tafel vandaan! Ze zijn heel schuw en doen je niks maar ze zien er gewoon akelig eng en harig uit. In een sneltreinvaart ging ik naar me kamer, tijd om naar bed te gaan!
De laatste dag was aangebroken en deze dag deden we een mooie wandeling door de Alligator Gorge. Een wandeling door een schitterende kloof. Dit was onze laatste activiteit vandaag en we maakte onze weg op naar Adelaide. Iedereen werd bij zijn hostel afgezet. We hebben onze trip op vrijdagavond gezellig afgesloten in de kroeg!

De dagen in Adelaide zijn ook erg mooi. Deze heb ik met onder andere Emma erg leuk besteed. Maar daar vertel ik meer over als ik in Melbourne ben. Ik zit nu nog in Adelaide en morgen heb ik een wijntour in Barossa Valley.

Tot snel weer!