West Australië

Terugkomen in Australië voelde een beetje als thuiskomen, Down Under heeft een speciaal plekje in mijn hart gekregen. Niet een man maar dit overweldige land heeft mijn hart gestolen : -). De westkust is minder toeristisch en de natuur is schitterend. Ik ben blij dat ik het beste voor het laatst heb bewaard.

Ik was super enthousiast dat ik weer terug naar Australie ging, ook al wist ik dat dit het laatste gedeelte zou zijn en dan langzaam mijn weg naar huis maak. Daar werd ik dan ook weer blij van. Mijn eerste week heb ik Perth doorgebracht, een stad wat dorps aanvoelt en gezellige wijken heeft. Een van die gezellige wijken is Fremantle, ik overnachtte in een oude gevangenis die vebouwd is tot een hostel. Het was dicht bij de martk die elk weekend is, heerlijk om daar rond te struinen en lekker te eten. Hier kwam ik ook nog oude bekenden van Australië tegen toen ik mijn reis begon. Wederom, de wereld lijkt soms helemaal niet zo groot, zeker niet als je met deze bizarre grote afstanden weer ergens afspreekt om gezellig een drankje te doen.

De westkust heeft ook een eiland, genaamd Rottnest Island. Ze staat bekend om haar witte stranden, mooie snorkelplekken en de quoukka's. Dit zijn hele schattige beestjes die een combinatie zijn van een kangaroo, walibi en een rat. Hier mogen geen auto's komen dus in alle rust kan je van dit mooie eiland genieten. Samen met een andere Nederlandse ben ik heel het eiland rond gefietst en heb ik geprobeerd alles zo mooi mogelijk vast te leggen om dit paradijs aan jullie te kunnen laten zien. Het was een geslaagd dagje en dit sloten we af met een biertje in de haven terwijl de zon onderging.
Na het stadsleven en een bezoekje aan Rottnest werd het tijd om de westkust te verkennen, terug de uitgestrekte wereld in. Met een 7 daagse tour tot aan Exmouth heb ik weer verschrikkelijke mooie dingen gezien. De groep waarmee ik reisde was ook erg gezellig, dus al met al een geslaagde laatste trip. De eerste dag bekeken we de Pinnacles, honderden rotsformaties in vormen van torens die verspreid staan in de woestijn. Deze avond sliepen we op een boederij dus de kans op slangen en spinnen was weer aanwezig. Welkom terug in Down Under... Ik vergat door te trekken van te voren, normaal doe ik dat altijd zodat je kan checken dat er niks onder de wcbril zit. Deze keer trok ik door nadat ik klaar was en er sprong iets groots en zwarts uit de wc. Geen idee of het nu een spin of een kikker was maar ik weet wel zeker dat ik het wereldrecord sprint heb verbeterd.
Dag twee stond er een wandeling door de Murchison kloof op het programma, door het water wat er in de kloof stond en het heldere weer werkte dit als een spiegel en zag je de rotswanden terug in het water wat een erg mooi effect gaf. Ook Natures Window was een bezoekje waard. De naam zegt het al, het is een natuurlijk raam wat ooit in een rots is ontstaan en daardoor kan je de kloof op een afstand zien liggen.
We maakten onze weg verder op naar boven en het woestijnlandschap veranderde in witte stranden. Deze avond sliepen we in Monkey Mia aan het strand waar de wilde dolfijnen in de branding je graag goedemorgen komen zeggen. Dolfijnen zijn erg gevoelig voor muziek en ook super nieuwsgierig. Na het avondeten gingen we met een deel van de groep het strand op om nog wat te drinken en de sterren te bekijken, we hadden wat muziek opgezet en een paar minuten later werden we verrast door twee dolfijnen die ook mee wilden luisteren. De volgende morgen stond ik vroeg op om even rustig wakker te worden. Met mijn voeten in het water genietend van het uitzicht kwam er een dolfijn voorbij zwemmen die zijn hoofd en zijn flipper uit het water stak en mij recht aankeek. Een betere goedemorgen is er volgens mij niet. Dat deze bijzondere dieren in het wild horen is toch wel overduidelijk, helaas zijn er nog steeds dolfinaria die dat niet snappen. Laat deze dieren in de oceaan en dan laten ze de meest bijzondere dingen zien.
De volgende dag kwamen we in Coral Bay aan. De reden waarom ik in deze maand naar West Australie wilde was omdat in deze periode de walvishaaien hier zwemmen. Natuurlijk blijven het wilde dieren en kan je nooit met zekerheid zeggen of ze daadwerkelijk in de buurt zijn. Het is altijd een gokje, en voor mij was dit gokje de moeite waard. Ze waren de afgelopen dagen gespot dus de kans was erg aanwezig dat je ze kon zien en er mee kon zwemmen. En ik ben de grootste bofkont die er bestaat volgens mij want ik heb met ze gesnorkeld! Op 30 tot 50 cm afstand snorkelde ik er naast en heb wel 2 minuten met deze gigant mee gezwommen. 6 meter glijdt er naast je door het water en het is ongelooflijk. Wat een adrenaline gierde er door mijn lijf. De eerste keer is het zo spannend en je hart gaat tekeer als een razende en je weet niet wat je moet denken. Ik had de kans om wel zeven keer het water in te springen en stukken mee te kunnen zwemmen. Dit kost veel energie dus wat was ik blij dat ik een goede conditie heb en volop van alle zwemmomenten kon genieten. Het is allemaal al overweldigend genoeg maar dan wordt het nog beter als deze reus van een vis besluit om zijn gigantische mond open te doen en het tijd vind om wat plankton tot zich te nemen. En voor diegene die denken dat ik dit allemaal gedroomd heb, alles staat op video en foto vastgelegd, dus genoeg bewijs om iedereen jaloers te maken! Dat dit het hoogtepunt van deze trip is hoef ik vast niet meer uit te leggen.
De overige 2 dagen tot aan Exmouth snokelde we in het Ningaloo reef. Schildpadden, rifhaaien, vissen in de meest bizarre kleurcombinaties en een zwarte mureen die zich even liet zien met zijn tanden bloot. De onderwaterwereld is een compleet andere wereld op zichzelf en dat doet me denken aan de tekenfilm 'De Snorkels' met de beruchte zin: "Ik denk, dat het verhaal van kapitein Ortega best eens waar kan zijn..."
Het was een lange weg terug naar Perth maar zeker niet minder mooi. We stopten bij Hutt lake, een roze/paars meer wat in de stralende zon echt bijzonder is. Helaas zag ik dit in een bewolkte toestand maar de aparte kleur was redelijk te zien. Je moet ook nooit Google afbeeldingen van te voren bekijken.....

Bedankt Australie voor het laten zien hoe mooi leegte en wijdte kan zijn. 5 maanden heb ik mogen genieten van al het moois en ik ben blij dat ik dat met jullie heb mogen kunnen delen. Mijn avontuur gaat verder in Zuid-Oost Azie. Ondertussen ben ik een weekje in Bali geweest en zit ik nu in het bruisende Bangkok. Daar meer over in mijn volgende verhaal..