Langzaam weer op weg naar Sydney

Het is weer tijd voor een update! Vanuit Melbourne maakte ik mijn weg naar Sydney met verschillende stops, waaronder in de hoofdstad Canberra, The Blue Mountains en een geweldig weekje surfcamp in Arrawarra. Lees verder als je alle in's en outs wilt weten.

Canberra.
De stad die is gebouwd om de hoofdstad te zijn van Australië omdat er niet gekozen kon worden tussen Sydney en Melbourne. Dus om problemen te voorkomen bouw je een nieuwe hoofdstad tussen deze twee plaatsen. Van veel mensen had ik gehoord dat Canberra niet heel bijzonder is en dat je het best kon overslaan. Gelukkig heb ik dat niet gedaan en had ik voordat ik aan deze trip begon al gehoord dat het wel de moeite waard is om een bezoekje te brengen. En of dat het was! Een van de hoogtepunten in Canberra is het Australian War Memorial. Het museum waar alles over WO I en WO II wordt verteld. Dit op een manier dat je geboeid blijft. Geluidsfragmenten, videobeelden, posters, voorwerpen, afbeeldingen en mooie verhalen in een tijdlijn nemen je mee in de wereld van toen. Met kippenvel en grote ogen heb ik hier rondgelopen. Uren heb ik de tijd genomen om alles te lezen. Eigenlijk had ik nog geen eens door dat ik al uren had rond gekeken totdat ik door de speakers hoorde dat het museum over tien minuten ging sluiten. Het was echt heel mooi.
Het hostel waar ik verbleef was rustig en netjes, heerlijk om hier een paar dagen te zijn. Ik kon zelfs gratis gebruik maken van het bubbelbad en de sauna. Na het avondeten was het tijd om daar gebruik van te maken en heerlijk te ontspannen. In dit hostel leerde ik Tom uit België kennen. Ook 28, gymdocent, werkzaam in het speciaal onderwijs en zijn baan opgezegd om te kunnen reizen. Genoeg een klik en gespreksstof om samen op te trekken dus dat hebben we ook gezellig gedaan. We zijn naar het Parlement House geweest en naar de top van Mount Ainslie gelopen. Het was best een pittige klim in ruim 30 graden dus een koud drankje en een vette hap ging er wel in. Bij Brodburger hebben we hamburgers gegeten (van een local hadden we gehoord dat hier erg lekkere hamburgers zijn). Daar konden we hem geen ongelijk in geven!
Deze drie dagen Canberra waren erg gezellig en leerzaam en de volgende dag ging ik met de bus naar Sydney voor een paar dagen in The Blue Mountains.

Blue Mountains National Park.
Vier dagen wandelen, duizenden treden op en af die er voor zorgen dat je mooie watervallen kan bewonderen en uitzichten ziet die je kippenvel bezorgen. Ik begon deze trip met een dagtour, zodat ik een beetje wegwijs werd in het park voor de komende dagen. Deze tour liet je de hoogtepunten zien van het park. Dat zijn ondere andere The Three Sisters, Princess rock lookout en Katoomba Falls. De andere dagen had ik mooi de tijd om met langere wandelingen alles van dichtbij te zien in plaats van het uitzichtpunt waar je met de tour heen ging.
Laat in de middag werd ik bij het hostel in Katoomba afgezet en bij het inchecken kreeg ik een plattegrond met de verschillende wandelingen. De wandelingen duren gemiddeld rond de vier uur, dus elke dag kon ik een andere route doen. Tijd voor boodschappen, koken, eten en naar bed om de volgende dag fris te starten met een mooie wandeling.
De eerste wandeling die ik deed heet The Federal Pass Walk. Deze route bracht je tot diep in het regenwoud waar je verschillende kleine watervallen kon zien. Grote varens, water wat sijpelde langs de rotsen en de verschillende kleuren groen zorgde ervoor dat ik mijn ogen uitkeek, schitterend om hier rond te wandelen. Het was ondertussen lekker warm geworden en het bleef zo de komende dagen. Aan het eind van de wandeling moest ik 900 treden omhoog dus doorweekt van zweet kwam ik boven. Gelukkig werd ik beloond met een schitterend uitzicht op The Three Sisters, de drie grote rotspunten die volgens de Aboriginals drie versteende zussen zijn, vandaar ook de naam. Deze avond viel ik als een blok in slaap.
Dag twee dus ook tijd voor wandeling twee, genaamd National Pass to Wentworth Falls. Met de bus moest ik eerst naar een hotel waar ook een golfbaan was. Deze route begon namelijk bij hole 14 van de golfbaan. Het was even zoeken naar het bordje, maar de man van het hotel waar ik de plattegrond moest ophalen had voor mij netjes uitgestippeld met een stift hoe ik moest lopen. Gelukkig had ik in 1 keer de ingang gevonden en kon ik met de mooie wandeling beginnen. Het was heerlijk rustig en ik kwam amper iemand tegen. Gelukkig gaven de bordjes nog steeds de goede naam aan wat betekende dat ik nog steeds goed liep. Het voordeel van in je eentje lopen is dat je lekker zelf kan bepalen waar je wilt stoppen, maar je kan niet even samen overleggen of dit nou wel het juiste bordje is wat je moet volgen. Na anderhalf uur wandelen hoorde ik het water van de waterval al stromen, ondertussen liep ik ook al door drassig gebied dus ik was bijna bij de adembenemende waterval. Ik was echt een bofkont, want ik was helemaal alleen! Princess Rock van dichtbij, oftewel Wentworth Falls, sprakeloos was ik toen ik dit zag. Het was het 2 uur wandelen meer dan waard, en een schitterende plek voor een pauze. Nu kwam het zware stuk, ik mocht 800 meter met traptreden omhoog. Ook dit T-shirt kon ik uitwringen. Na deze klim was het tijd voor lunchpauze. Aan een riviertje heb ik mijn broodje gegeten. Gelukkig was het nog maar een uurtje tot aan het station om terug naar Katoomba te gaan.
Terug bij het hostel aangekomen was het echt tijd voor een douche. In het hostel hadden ze een gezellige woonkamer met lekker loungebanken. Hier kon ik ontspannen met een boek. De bank moest ik al snel verruilen voor mijn bed want het was een hele opgave om mijn ogen open te houden. Vroeg naar bed dan maar.
Dag drie en de laatste lange wandeling. De pittigste volgens de map, want de route was niet altijd even duidelijk aangegeven. Het was de Landslide Walk met aan het einde weer een klim van 900 meter. Bij het stuk van de aardverschuiving moest ik 500 meter klimmen en klauteren over rotsblokken. Heerlijk om zo actief bezig te zijn en mooie dingen te kunnen zien. Helaas werd het echt te warm en moest ik de route inkorten. Het was niet verstandig om nog uren door te wandelen en dan zou ik op het heetst van de dag de klim moeten doen van 900 meter. Na drie uur wandelen kwam ik boven en mijn benen konden niet meer. Moe maar voldaan kwam ik terug bij het hostel. The Blue Mountains ontdekken op deze manier was echt de moeite waard. Volop heb ik kunnen genieten van de prachtige kliffen, diepe ravijnen, rotsformaties en watervallen. De volgende dag kon ik ook volop genieten van mijn spierpijn. Na twee uurtjes in de trein kwam ik rond lunchtijd aan in Sydney. Hier bleef ik een nachtje om vervolgens de volgende ochtend om 6.30 uur te vertrekken naar Arrawarra.

7 dagen Mojo Surfkamp in Arrawarra.
Om 6.30 uur stond ik klaar op het station om naar surfkamp te vertrekken, ik had er echt super veel zin in! Om in Arrawarra te komen moest ik wel even 9 uur in de trein zitten. Met lezen, muziek luisteren, wegdromen en naar buiten kijken en slapen vielen de 9 uur wel mee.
Op het kamp aangekomen leerde ik ook de rest van mijn kamergenoten kennen en hier had ik ook surfles mee de komende 7 dagen. Elke dag 4 uur les, 2 uur in de ochtend en 2 uur in de middag. We sliepen in opgeknapte containers die verspreid stonden op het kampterrein met uitzicht op het strand. Na het avondeten ging ik vroeg naar bed om fit aan mijn eerste surfles te beginnen. Om 10.00 uur kregen we onze eerste les. Eerst een stukje theorie over de golven en de zee en daarna gingen we het strand op met onze surfplanken. We begonnen in het ondiepe om een beetje gewend te raken met de golven en de surfplank. Ik wist niet dat ik er goed in was, maar de eerste golf stond ik al op me plank! Natuurlijk heb ik ook wat flinke smakkers gemaakt en wat blauwe plekken opgespaard. Surfen gaat letterlijk met vallen en opstaan. Na twee uur les was ik echt helemaal gesloopt en was ik met smart op de lunch aan het wachten om mezelf weer even op te laden. De middag les ging ook goed en de golven waren een stuk hoger. Met een aantal tips van de instructeur ging ik zelf aan de slag. De uren vlogen voorbij en het was tijd om het water uit te gaan. Een warme douche en een middagdutje kon ik wel gebruiken. Weer was ik enorm blij dat het tijd was voor het avondeten. Na het eten gezelig een drankje met de groep en daarna viel ik als een blok in slaap. Met spierpijn in al mijn spieren begon ik aan dag twee. Maar ondanks de spierpijn kon ik mezelf goed staande houden op de surfplank. In les drie leerde we om in het diepe te surfen. Paddelen naar het punt waar de golven niet breken zodat je daar kan wachten op je perfecte golf. Er heen paddelen is zwaar, omdat je dan eerst door de golven heen moet. Maar het is het wachten waard, want vanaf deze positie kan je lekker lang op de golf blijven (als je je balans kan houden natuuurlijk). Ik had meer goede golven dan slechte dus ik had echt niks te klagen deze les. Wel kwam een golf aan die echt te hoog was en er zat niks anders op dan wachten dat deze voorbij was. Ik kon er niet meer overheen of onderdoor dus het resultaat was dat ik meegesleurd werd met de golf. Mijn plank vloog door de lucht en ik had het gevoel dat ik in een wasmachine zat. Met mijn handen om mijn hoofd bleef ik rustig wachten totdat ik uitgetuimeld was. Ik was weer een ervaring rijker, maar wel goed om een keer mee te maken hoe dat voelt. Gelukkig had ik niks en kon ik de les afsluiten met een goede golf.
Op de een na laatste dag had ik mijn beste moment. We kregen les van de manager van de surfschool. Met maar drie personen in een groep dus dat was erg luxe. Hij gaf ons goede feedback en leerde ons hoe we op een golf konden sturen. Er stond geen wind en de golven waren echt goed. Het was mijn beurt om een golf te pakken. Op mijn plank zat ik naar de golven te kijken en te wachten op het goede moment. En ja hoor, daar kwam een golf. Liggen en paddelen maar totdat je voelt dat de plank vanzelf gaat. Op dat moment sprong ik op en stond ik op mijn plank. Ik voelde hoe ik moest sturen en tot aan het strand blijf ik staan en maakte ik de golf af. Wauw, wat een heerlijk gevoel was dat. Wanneer ik weer thuis ben heb ik er zeker een nieuwe hobby bij!
Het was een super geslaagd surfkamp en ik ging uitgeput de trein in op weg terug naar Sydney.

Ik ben nu in Manly, een buitenwijk van Sydney met mooie stranden. Even lekker helemaal niks en bijkomen van alle activiteiten van de afgelopen weken.

Vandaag regent het dus het ideale moment om mijn blog bij te werken en wat plannen te maken voor Nieuw Zeeland.
Donderdag ga ik met de ferry terug naar het centrum van Sydney om daar kerst en oud&nieuw te vieren. Daarna is het aftellen voor het volgende avontuur wat start op 5 januari in Nieuw Zeeland!